Објаснета мистичната сина светлина од пред три години на небото

ПОСЛЕДНИ ВЕСТИ

Научниците велат дека конечно пронашле објаснување за мистичната сина светлина што дошла од длабоката вселена пред три години.

Астрономите беа воодушевени во 2018 година кога видоа светот, син блесок што доаѓа од далечна спирална галаксија, оддалечена околу 200 милиони светлосни години, објави „Индепендент“.

Откривањето на настанот познат како AT2018 се случи во јуни 2018 година, а беше забележан од опсерваторијата на Хаваи, која брзо испрати глобална порака до другите да погледнат низ нивните телескопи во одредена насока.

Научниците потоа видоа блесок кој е 100 пати посветлен од суперновата, најсветлата експлозија што човештвото некогаш ја видело.

Се чинеше дека е супернова, но беше многу посветла и побрза отколку во слични настани.

Научниците се мачеа да го објаснат феноменот, кој стана познат како брза сина оптичка транзиција (FBOT), но без да објаснат како се случило.

Понатамошните откритија го направија настанот само збунувачки.

Научниците утврдија дека се состои не само од блесоци на светлина, туку и од пулсирања и моќни рендгенски зраци, со стотици милиони пулсирања кои водат до самиот извор.

Пулсирањата се повторуваа редовно, на секои 4,4 милисекунди, во тек на 60 дена.

Научниците ги користеле овие пулсирања за да пресметаат дека рендгенските зраци мора да бидат широки не повеќе од 1.000 километри и да имаат маса помала од 800 сонца.

Ова покажува дека се работи за нешто компактно, како што е мала црна дупка или неутронска ѕвезда.

Се чини дека мистичната светлина се случила во времето кога ѕвездата умирала, додека се уривала, а потоа се родила црна дупка „бебе“ или стара неутронска.

Почна да ја „јаде“ материјата околу себе, голтајќи ја ѕвездата, ослободувајќи силни бранови на енергија.

Ова е заклучокот претставен во списанието Nature Astronomers.

„Веројатно откривме раѓање на цврст објект во супернова. Ова се случува во нормални супернови, но досега не сме го виделе бидејќи тоа е многу хаотичен процес“, изјави главниот автор на статијата, Дирај Пашам, истражувач на Технолошкиот институт во Масачусетс во Кембриџ.