Сите знаете за познатиот анимиран филм на Дизни, а ова е приказна за оригинална бајка која на многумина нема да им се допадне.
Сигурно сите веќе го знаете добро познатиот цртан филм на Дизни „Пинокио“ за кукла која очајно сака да стане вистинско момче.
Овој анимиран класик од 1940 година зборува за столарот Гепет, сиромашен старец кој во својата осаменост и желбата да стане татко решава да направи дрвена кукла.
Една вечер, кога куклата завршила и стариот Џепето си легнал, на небото се појавила необична ѕвезда која исполнува желби, пишува Историски забавник.
Ѕвездата всушност била самовила која го слушнала копнежот на човекот и решила да му ја исполни желбата. Таа го оживеа Пинокио и му додели мал штурец да се грижи за него. За да стане вистинско момче, требаше да докаже дека вреди.
Меѓутоа, оригиналната бајка напишана од Карло Колоди во 1880 година под името „Авантурите на Пинокио“ раскажува сосема друга приказна.
Искусниот Дизни знаел дека оригиналната приказна за момче кое било мачено и речиси убиено поради неговиот карактер не е нешто што децата сакале да го гледаат и да учат.
Затоа е одлучено приказната да се ублажи и да се „завитка во целофан“. Неговиот Пинокио е жртва на лошо општество, но благодарение на своето чисто срце успева да ги надмине сите препреки, да ја заработи љубовта на Џипето и да стане „вистинско момче“.
– Пинокио не може да биде негативец, тој мора да биде сочувствителен и приемчив кон децата за полесно да се „продаде“ приказната – објасни Волт Дизни пред премиерата на неговиот анимиран спектакл.
Поентата на приказната на Колоди беше да покаже колку е тешко да се биде родител на непослушно момче, а книгата се занимава со последиците од погрешните потези на главниот лик Пинокио и страдањата што овие одлуки ги предизвикуваат на неговиот татко.
Колоди никогаш не бил родител, а неговата приказна не била убава. Куклата во приказната уште од самиот почеток е претставена како „непослушно и мизерно момче“.
Оригиналната бајка за Пинокио всушност била одраз на филозофијата на воспитување деца од 18 век. Почеток на таканареченото „социјално образование“ бил Жан-Жак Русо, а неговата главна идеја била неопходноста да се соочи детето со „природните последици“ од непослушноста.
Пинокио, марионета која е опкружена со љубов, се однесува сосема поинаку од она што се очекува – бега од часовите, се придружува на лошо друштво, се кара со Џипето, му го уништува авторитетот, предизвикува кавга меѓу Џипето и неговиот сопственик и кога дознава да оди правилно – бега од дома.
Врвот на дрскоста на Пинокио се гледа во посочувањето на Џипето и тврдењето дека неговиот творец го тепа и запоставува, што доведува до затворање на кутриот Џипето. Во одреден момент, Пинокио дури решава да си ја убие совеста, па малиот штурец завршува да биде смачкан и претворен во дамка на ѕидот.
Низ приказната Пинокио „одговараше“ за своите злодела. Го тепаа, го камшикуваа, го обесија и еднаш му ги запалија нозете за да може Гепето да ги поправи.
- По дефиниција, тој е незадоволен детиште кој постојано добива казнување за своите испади – рекол еднаш Колоди за Пинокио, пренесува порталот Vintage news.
Палавата кукла прави сомнителни, а понекогаш и злонамерни потези кои на крајот го наведуваат да биде обесен од неговите лажни пријатели – лисицата и мачката. Според тоа, приказната имаше трагичен крај во оригиналот.
Првично беше објавено во сериска форма како „Приказна за една кукла“ („La storia di un burattino“) во „Giornale per i bambini“, едно од најраните италијански списанија за деца. Колоди првично напиша 15 поглавја и сцената каде што лежи Пинокио обесен беше последна.
Сепак, на барање на читателите и издавачите, Колоди ги додаде поглавјата 16-36, во кои Сината самовила го спасува Пинокио и, откако тој ќе ги сфати своите грешки, на крајот го трансформира во вистинско момче, правејќи ја приказната попогодна за децата.
Карло Колоди повеќе се занимава со последиците од лошото однесување и анализата на сложениот однос помеѓу родителите и децата, за разлика од верзијата на Дизни, која зборува за наивна симпатична кукла која живее во корумпиран свет на возрасни.