Оскарите и Медената земја: Како филм од Македонија влезе во светската филмска историја?

Филмот „Медена земја“ е номиниран за најдобар документарец и најдобар странски долгометражен филм на 92-то доделување на Оскарите – и со тоа се впиша во историјата на светската кинематографија како прво остварување кое ги добило овие две номинации.

Документарецот го следи животот на Атиџе, скромна пчеларка од Македонија која зборува за ставот на современиот човек кон природата.

Таа живее со својата мајка, ги спасува пчелите и ја враќа природата во рамнотежа.

„Главната идеја на филмот е да ја прикаже припадноста на човекот кон природата, но и како се нарушува рамнотежата во природата поради начинот на кој се користат природните потенцијали“, вели продуцентот и монтажер Атанас Георгиев.

Филмот го режирале Тамара Котевска и Љубомир Стефанов, а Георгиев за BBC на српски јазик вели дека „ова е времето на документарен филм“.

Филмската екипа ја следела Атиџе, жена која била едно со природата и покажала моќ и величина на човек.

„Ова е време во кое искреноста, едноставноста и хуманоста се борат да ја преживеат битката со материјалното. Скромноста е нешто што е заборавено поради престижот и лакомоста. На тој пат можеме да стигнеме и до амбисот, само да научиме лекција“, вели Георгиев.

Тој посочи дека токму за тоа говори и главната порака на Атиџе „пола земи – пола остави“, овие зборови го отсликуваат нејзиниот однос спрема медот, пчелите и природата.

Кога авторите ја запознале Атиџе и снимиле материјал, знаеле дека е во прашање „сериозно добар филм“.

Сепак, не очекувале документарецот да дојде толку близу до Оскарот, додава продуцентот.

Во Македонија се одушевени од успехот на филмот, а тоа, според продуцентот, е најголемата награда за уметникот.

Социјалните мрежи после објавата за номинација беа преполни со честитки.

Кога филмот освоил три награди на филмскиот фестивал Санденс, кој го основал актерот и режисер Роберт Редфорд, за него пишуваа светските Гардијан, Њујорк Тајмс, Ролинг Стоун и Венити фер.

„По Санденс видовме дека овој филм ќе има долг пат пред себе“, порачува Георгиев.

Тој смета дека добрите критики и награди допринеле за тоа салите во кината со месеци да бидат полни кога се прикажувал филмот „Медена земја“.

„Тоа ја стимулираше публиката и на некој начин ја натера да го погледне филмот“, додава Георгиев.

„Македонија е земја со мала филмска продукција, многу талентирани уметници и добри приказни може да се најдат на секој чекор“, истакнува Георгиев.

„Иако финансиските средства се лимитирани, капацитетот на авторот не е“, додава тој.

Георгиев смета дека публиката – не само македонската, туку и светската – мора да научи дека документарниот филм денес е поинаков од тоа на кое сме навикнати.

„Документарците не се филмови со протагонисти кои седат и зборуваат, туку вешто ги прикажуваат сликите од реалниот живот“, посочува тој.